Οι μαθητές/τριες σ' αυτήν την εργασία έμαθαν για την προοπτική, μέσα από εικόνες της ιστορίας της τέχνης, ακολούθησαν τους κανόνες για να δημιουργήσουν ένα αστικό τοπίο και το τοποθέτησαν στο ρεαλιστικό ή φανταστικό περιβάλλον της επιλογής τους. Χρησιμοποίησαν χάρακες, ξυλομπογιές, ξυλομπογιές ακουαρέλλας, μαρκαδόρους και πενάκι κατ' επιλογή.
Προοπτική είναι η απόδοση του τρισδιάστατου χώρου σε μια επίπεδη επιφάνεια με την δημιουργία της ψευδαίσθησης του βάθους. Ανακαλύφθηκε από τον Ιταλό καλλιτέχνη, μηχανικό και αρχιτέκτονα Φίλιπο Μπρουνελλέσκι την εποχή της Αναγέννησης.
H ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Μέχρι τον 15ο αιώνα η απεικόνιση του βάθους γίνεται με έναν τρόπο που δεν φαίνεται σωστός.
Στην αρχαία Αίγυπτο οι πιο σημαντικές μορφές αποτυπώνονταν μεγάλες και οι λιγότερο σημαντικές μικρές, σε μια γραμμική απόδοση της αφήγησης χωρίς να αποδίδουν το βάθος.
Αντρέι Ρουμπλιόφ, Η φιλοξενία του Αβραάμ, 1410, Πινακοθήκη Τρετιακόφ, Μόσχα
Στην βυζαντινή τέχνη η προοπτική χρησιμοποιείται ανεστραμμένη, δηλαδή τα κοντινά μας σχεδιάζονται μικρά και τα μακρινά μεγάλα, για λόγους συμβολισμού. Τα επίγεια και ανθρώπινα δεν είναι όσο σημαντικά τα ουράνια.
Κήπος του Παραδείσου, άγνωστος καλλιτέχνης, 1410
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα η απόδοση του βάθους δεν είχε ακόμη επιτευχθεί.
Μόνο τον 15ο αιώνα, ο Φιλίππο Μπρουνελέσκι εισήγαγε μια τεχνική για την απεικόνιση αντικειμένων καθώς αυτά «ξεμακραίνουν» προς το σημείο φυγής, και ο Λεόνε Μπατίστα Αλμπέρτι το 1435 διαμόρφωσε μια ακριβή μέθοδο προοπτικής.
Από τότε μέχρι σήμερα εφαρμόζεται με τις ίδιες αρχές.
Η σχολή των Αθηνών, Ραφαέλο Σάντσιο ντα Ουρμπίνο (Ραφαήλ) 1509-1511
Δεξιά βλέπετε τις γραμμές που καταλήγουν στα δύο σημεία φυγής που βρίσκονται έξω από την εικόνα.
To τετ α τετ (η συμφωνία του γάμου), William Hogarth, 1743, Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο
Νυχτερινό καφέ, Vincent van Ghogh, 1888, Πινακοθήκη του Πανεπιστημίου Γέιλ
Το σπίτι του Hodgkin, Edward Hopper, 1928
Μετά την ανακάλυψη της φωτογραφικής μηχανής στα τέλη του 19ου αιώνα, που απέδιδε τον χώρο πιο πιστά από οποιονδήποτε ζωγράφο, πολλοί καλλιτέχνες επέλεξαν συνειδητά να αλλάξουν την προοπτική.
ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Ελαστικότητα, Umberto Boccioni, 1912, Μουσείο Guggenheim
ΚΥΒΙΣΜΟΣ
Γυναίκα με κιθάρα, Georges Braque, 1913, Centre Georges Pompidou, Παρίσι
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
Giorgio de Chirico, «Οι χαρές του ποιητή», 1912-13, ΗΠΑ, Ιδιωτική συλλογή
ΕΡΓΑ ΜΑΘΗΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗ Γ’1
ΟΥΡΑΝΙΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Γ’4
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ Γ’4
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗ Γ’5
ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΤΟΝΤΖΟΥ Γ'5
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΧΟΥΤΑ Γ'4
ΕΥΤΕΡΠΗ ΜΑΛΙΝΗ Γ’3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου