ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΓΕΧΝΙΑ Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ - Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΓΟΝΑΚΙ (ΕΚΟΥΤΣΙΔΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ)

 Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΓΟΝΑΚΙ -

 Λέων Τολστόι        

  

πηγή εικόνας: https://www.coleccionmuseoruso.es/exposicion/lev-tolstoi/

ΠΡΟ-ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ:

• Οι μαθητές με βάση τον τίτλο του κειμένου που τους δόθηκε προσπάθησαν να πλάσουν με τη φαντασία τους μία ιστορία. (προφορική δραστηριότητα)

Κάποιες από τις απαντήσεις τους ήταν: θα αφορά ένα παιδί που συζητά πολλές φορές με τον παππού του και αυτός του λέει ιστορίες από το παρελθόν ή ότι ένα εγγονάκι δεν έβλεπε πολύ συχνά τον παππού του και δεν περνούσαν πολύ καιρό μαζί αλλά ο παππούς πέθανε και κατάλαβε το εγγονάκι ότι έπρεπε να έχει αφιερώσει περισσότερο χρόνο μαζί του ή ότι ένας παππούς με το εγγονάκι του πηγαίνουν μαζί βόλτες και ο παππούς του αφηγείται ιστορίες από τον πόλεμο ή ότι ένα εγγονάκι βοηθάει τον παππού του που έχει προβλήματα υγείας κτλ.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ:

• Έγινε ανάγνωση του κειμένου.
• Τους δόθηκε φύλλο εργασίας και μέσω διαλόγου  δόθηκαν απαντήσεις στα παρακάτω ζητήματα: ποιος ο τόπος, ο χρόνος, τα πρόσωπα, τα θέματα που θίγει το κείμενο, η συμπεριφορά της νύφης και του γιου απέναντι στον παππού, η στάση του παππού και η ερμηνεία της, η πράξη του εγγονού και ο ρόλος της στην αλλαγή της συμπεριφοράς των γονέων του προς τον παππού, χαρακτηρισμός των προσώπων, ερμηνεία της επιλογής του τίτλου, ο ρόλος των αφηγηματικών τρόπων που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας, ποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα έχει που το κάνουν διήγημα και ποια στοιχεία παραμυθιού εντοπίζουν κτλ) 

                                              

ΜΕΤΑ-ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ

Ζητήθηκε από τους μαθητές (δημιουργική γραφή)

• ή να γράψουν έναν διάλογο ανάμεσα στον πατέρα του Μίσα και στον παππού μετά τη συζήτηση που είχε ο πρώτος με τον Μίσα
• ή να γραψουν έναν μονόλογο του παππού που θα φανερώνει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του 

  
  

• Δόθηκε στους μαθητές το παρακάτω κείμενο, έγινε συζήτηση στην τάξη και τους ζητήθηκε να πουν τη δική τους γνώμη για τον ρόλο του παππού και της γιαγιάς στη ζωή των εγγονών τους.

Γιατί ο παππούς και η γιαγιά παίζουν σημαντικό ρόλο στο μεγάλωμα των παιδιών

Ποια είναι τα οφέλη για τα παιδιά

---

12/03/2016

---

Ο παππούς και η γιαγιά ανέκαθεν ήταν δύο πολύ σημαντικά πρόσωπα στη ζωή και το μεγάλωμα ενός παιδιού.

Σήμερα, είναι ακόμα πιο σημαντικοί και αυτό επειδή σε μια οικογένεια όταν και οι δυο γονείς δουλεύουν, η συμβολή των παππούδων είναι αναμφισβήτητα πολύτιμη για την πλήρωση του κενού. Μην ξεχνάμε επίσης ότι στην εποχής της οικονομικής κρίσης που διανύουμε, ο ρόλος τους έχει γίνει ακόμα περισσότερο ιερός, διότι πολλοί γονείς, αν όχι οι περισσότεροι, βασίζονται σε εκείνους για την φύλαξη των παιδιών.

Το σημαντικότερο όλων όμως είναι το ιδιαίτερο είδος αγάπης που αναπτύσσεται μεταξύ των παιδιών και του παππού και της γιαγιάς. Ρωτήστε κάποιον ενήλικα -άντρα ή γυναίκα- να σας πει αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας. Σίγουρα κάποιες θα περιλαμβάνουν μέσα και τους παππούδες. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη σχέση για τους ανθρώπους και μπορεί να δώσει δύναμη και στην ενήλικη ζωή.

Το ιδιαίτερο είδος αγάπης που παίρνει ένα παιδί από τον παππού και τη γιαγιά είναι μια αγάπη που κανένας άλλος δεν μπορεί να δώσει. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια αγάπη άνευ όρων. Οι γονείς επειδή ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους, γίνονται συχνά αυστηροί αλλά και επικριτικοί. Η αγάπη του παππού και της γιαγιάς όμως είναι συχνά πιο «ελεύθερη» και λιγότερο πιεστική.

https://www.newsbeast.gr/woman/arthro/2164976/giati-o-pappous-ke-i-giagia-pezoun-simantiko-rolo-sto-megaloma-ton-pedion

• Τους δόθηκε ως παράλληλο κείμενο το παρακάτω ποίημα του Καβάφη και συζητήσαμε τα συναισθήματα του γέρου και έγινε σύγκρισή του με τον παππού του Τολστόι.

Κωνσταντίνος Καβάφης «Ένας γέρος»

 

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος

σκυμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος·

με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.

 

Και μες των άθλιων γηρατειών την καταφρόνια

σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια

που είχε και δύναμι, και λόγο, κ’ εμορφιά.

 

Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.

Κ’ εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει

σαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

 

Και συλλογιέται η Φρόνησις πως τον εγέλα·

και πως την εμπιστεύονταν πάντα — τι τρέλλα! —

την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Έχεις πολύν καιρό.»

 

Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση

χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι

κάθ’ ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.

 

.... Μα απ’ το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται

ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται

στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

 

Σε ηλικία περίπου 31 ετών ο Καβάφης συνθέτει την πρώτη γραφή του ποιήματος «Ένας γέρος» (Οκτώβριος 1894), βασιζόμενος κυρίως σε εικασίες σχετικά με το πώς μπορεί να αισθάνεται ένας ηλικιωμένος ή πώς πιθανώς θα αισθάνεται ο ίδιος όταν φτάσει στην ηλικία του γήρατος.

• Είδαμε το παρακάτω βιντεάκι και σχολιάσαμε τον μιμητισμό των παιδιών και πώς η συμπεριφορά τους είναι πολλές φορές καθρέφτης της συμπεριφοράς των μεγάλων, ενώ πολλές φορές τα οδηγεί σε παραβατικές συμπεριφορές.

https://www.youtube.com/watch?v=YntYPBqBpN4&t=7s

• Έγινε, επίσης, προβολή του παρακάτω βίντεο που δείχνει τον κύκλο της ζωής και τη σχέση μας με τους γονείς μας, αλλά και ενός βίντεο που δείχνει όλα τα στάδια στη ζωή ενός ανθρώπου, ώστε να γίνουν φανερά τα χαρακτηριστικά και οι προτεραιότητες που έχουν οι άνθρωποι σε κάθε στάδιο της ζωής τους.

https://www.youtube.com/watch?v=MQzldrC870s&t=2s

https://www.youtube.com/watch?v=FhzoH2np6Lw